Van Dagboek tot Social media

Je kent het vast wel.Vroeger toen we klein waren hadden we dagboeken, 

nu zeker 10 jaar later hebben we geen dagboeken meer.

Nu leven we in de multimedia en kunnen we niet meer zonder.

Toch?

Hee meiden!

Zoals ik al zei, vroeger hadden we dagboeken.

Nu niet meer, nu heb je twitter facebook of een blog en nu deel je je leven met de helewereld en vroeger ging het na een bladzijde op slot.

Onder je kussen om die nacht erover te dromen.

Ja ik had er ook een en als ik die dan nu erbij pak en terug lees, wauw dan vraag ik me echt af hoe ik dat heb kunnen schrijven en hoe ik me om sommige dingen zo druk heb kunnen maken en een hele bladzijde er mee vol heb kunnen kliederen.

Tuurlijk sommige dingen die er in staan die wil ik niet meer mee maken, die tijd is gelukkig voorbij.

En dan die manier van schrijven als of ik het tegen een klein kind vertelde, terwijl ik maar zelf nog net aan een letter op papier kon schrijven. 

Mischien was het alleen de drang pas die aangaf en waardoor ik iedere dag ookal waren het mischien maar 2 regels in mijn dagboek schreef.

Toch was het blijkbaar belangerijk genoeg dat ik het op wilde schrijven, met als slot of ik het een leuke of een 'stomme' dag vond. 

Warschijnlijk herken je dat wel, ik bedoel iedereen is klein geweest en heel veel meisjes vinden of vonden het leuk om te schrijven , hele verhalen.

Zo kwam ik ook wel eens op school, ik geloof dat het in groep 1 of 2 was ( ik kon dus nog niet schrijven ) maar had wel de oude agenda van mn vader helemaal vol gekrabbeld met 'verhalen'. drie lijntjes met een slingertje hier en een stippeltje daar, ja dat waren mijn verhalen.

Maar als dan iemand vroeg wat er stond, dan viel het stil en besefte ik dat ik niet kon schrijven.

Ondanks dat ik dat toch graag wilde, ik was leergierig, alleen ze gaven mij de kans daar niet voor ondanks mijn jonge leeftijd.

Dan ging ik maar savonds als mijn vader de krant aan het lezen was naast hem zitten en in mijzelf afvragen wat die rare tekentjes toch allemaal waren, hier een rondje daar een streepje wat was dat toch allemaal? En hoe kon mijn vader of mijn moeder er zo lang naar toe staren? Ik snapte er geen bal van.

Toen kreeg ik een boek een boek met het letteryp 20 of hoger ik heb geen idee. Dan ging ik trots met mijn boek tegen de kachel op de grond zitten en deed ik net of ik las.

Afentoe gaf ik een kik door te doen alsof iets dat ik las heel grappig was door te gaan lachen. Dat zag ik mijn moeder ook wel eens doen. Vervolgens ging ik naar de keuken mn moeder laten zien dat ik een bladzijde 'gelezen' had. Kwam ik daar aan helemaal trots ' Kijk mam! Ik heb het geleest!' .

Daar stond ik met het boek op zn kop met het boek hoog in de lucht om het aan mijn moeder te laten zien.

Zij moest zich inhouden om niet te lachen, want tja op zn kop lezen gaat niet zo makkelijk en al helemaal niet als je nog geen letter kan lezen en het voor jou alleen maar 'tekentjes' zijn.
Maar ik was trots dat ik nu ook een eigen boek had en niet meer de krant hoefde te lezen, al was het alleen maar plaatjes kijken met letters van lettertyp 20, dan was het goed.

Vervolgens toen ik in groep drie zat en dus ging leren schrijven en lezen, met het abc begon en neus, huis, oor, boom begon te leren was ik helemaal blij.

Vooral toen we in de avi mochten beginnen en iedere week 'getest' werden door het verhaaltje van nog geen 4 bladzijdes met 2 zinnen aan de juf voor te lezen die dan met haar grote map aan het luisteren was en aangaf of je een avi verder mocht.

En wat was je trots als je dan weer een avi hoger mocht! 
Hahah en toen ik uiteindelijk wel kon schrijven en dus wel letters op papier kon kladeren wat nog redelijk te lezen was kon ik hele A4tjes vol schrijven hele verhalen verzinnen, om vervolgens weg te stoppen of in de prullenbak te gooien.

Toen ik van mijn ouders mijn eerste dagboek kreeg overigens ook mn laatste want verder ben ik niet gegaan en dus ook niet gekomen, was ik wat ik zal zei trots, trots dat ik nu mijn verhalen of verhaaltjes van 2 zinnen op mocht schrijven en verstoppen om vervolgens de volgende dag weer het zelfde te doen.
Dit heb ik denk ik tot toen ik een jaar of 8, 10 (?) vol gehouden, toen had ik er geen geduld meer voor.

Nu ben ik 17, leven we in een hele andere wereld, een wereld die we een paar jaar geleden nog niet konden, een wereld voor media, internet en telefoons.
MSN was het nieuwe communicatie waardoor je niet meer naar buiten hoefde maar gewoon elkaar kon zien via de webcam, ik kon dat uren lang doen toen ik net msn had en eindelijk die webcam had weten te bemachtigen. Mn beste vriendinnetje van die tijd woonden 2 huizen verderop, maar we vonden het interessanter om te msnen en niet te deur uit te hoeven.
Toen weer een paar jaar laten kreeg ik mijn eerste 'smartphone' een uitklapbare. Daarvoor had ik wel al een aantal mobieltjes gehad maar deze kon dan net weer iets meer; hij gaf licht, was met kleur en ik kon spelletjes spelen en foto's maken maar het belangerijkste; smsen met mn vriendinnetjes!

Nu is de tijd aangebroken dat ik kan lezen, schrijven, internetten, whatsappen, bloggen, downloaden de tijd dat we twitter als 'dagboek', hyves en msn als smsen en whatsappen en pingen als bellen gebruiken.
En om wordfeud niet te vergeten gebruiken we dat om onze tijd te verdoen als we in de tijd zitten of erop tv reclame is en jij niets te doen is.
Ja, want zo is het toch eigenlijk wel; overal waar je kijkt is wel iets van internet, multimedia om over alles op de hoogte te blijven.
En eigenlijk om het zo te zeggen mogen wij, wij nederlands van geluk spreken want in Afrika en al die landen durven ze hier niet over te dromen.
Maar als je dan diep in je hart kijkt durf je gewoon niet meer zonder.

Had jij vroeger ook een dagboek?
En wat vind jij van al die multimedia?
Vind jij goed dat het er is, of zeg je nee eigenlijk zouden we gewoon weer op brieven schrijven over moeten en dat we bij elkaar op de koffie moeten in plaats van bij praten via msn/ping/facebook/w'app?
Ben erg benieuwd naar jullie mening!
Laten jullie het me weten?

--------------------------------
Van welke bekende blogger zou jij graag een interview willen lezen?
En wat zou je hem/haar dan vragen?
Geef hier je mening en je vraag!

Ik ben nog steeds benieuw wat jullie van mijn blog vinden, 
zouden jullie even de enquete willen invullen?